Στις 29 Ιουνίου του 1822 ο Μαχμούτ Αλή Πασάς, Ντερέμπεης (τοπικός διοικητής) της Δράμας, εξού και γνωστότερος ως Δράμαλης, στρατοπεδεύει κοντά στη Λαμία. Έχει τεθεί επικεφαλής μιας μεγάλης δύναμης αποστολή της οποίας είναι η καταστολή της επανάστασης στην Πελοπόννησο.
Ο Μαχμούτ γεννήθηκε το 1770 και από μικρός αφοσιώθηκε στη στρατιωτική ζωή. Το 1808, χάρη κυρίως στην εύνοια της μητέρας του Σουλτάνου, χρίζεται Ντερέμπεης στη Δράμα παίρνοντας ταυτόχρονα και τον τίτλο του Πασά. Επιδεικνύει στρατιωτική αρετή και ανδρεία και γι’ αυτό του ανατίθεται κεντρικός ρόλος στη μάχη εναντίον του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Μετά το θάνατο του Αλή Πασά τον Ιανουάριο του 1822 ο Σουλτάνος στρέφει την προσοχή του στην Πελοπόννησο. Η εκεί επιτυχία των επαναστατών δείχνει πως το ζήτημα ξεπερνά κατά πολύ τα όρια μιας άναρχης τοπικής εξέγερσης. Υπό αυτό το πρίσμα, για ότι οι σουλτανικές αρχές αντιλαμβάνονταν ως επιβολή της τάξης, η ανάληψή κεντρικής δράσης από την Υψηλή Πύλη κρίνεται μονόδρομος.
Τελικά ο Σουλτάνος αναθέτει την ευθύνη της εκστρατείας στον Δράμαλη που παίρνει τους τίτλους του «Σερασκέρη» (αρχιστράτηγος) και «Μορά Βαλέση» (διοικητής Πελοποννήσου). Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να ηγηθεί της εκστρατείας ο Χουρσίτ Πασάς αλλά ο τελευταίος έπεσε σε δυσμένεια καθώς απέτυχε να εντοπίσει και να παραδώσει στον Σουλτάνο τους πολυθρύλητους θησαυρούς του Αλή Πασά.
Ο Δράμαλης υπακούοντας στο σχετικό φιρμάνι άρχισε να συγκεντρώνει άνδρες και στο τέλος κατάφερε να οργανώσει μια φοβερή για τα δεδομένα της εποχής δύναμη. Συγκεκριμένα στρατολόγησε γύρω στους 24.000 μάχιμους άνδρες, πεζούς και έφιππους, συν 6.000 βοηθητικούς, 30.000 μουλάρια και 500 καμήλες.
Η στρατιά του Δράμαλη ξεκίνησε από την κοιλάδα του Σπερχειού για την Πελοπόννησο στις 29 Ιουνίου 1822. Ανεξάρτητα από το τι έμελλε να συμβεί, η ίδια η ύπαρξη της στρατιάς ήταν μια αόρατη διπλωματική νίκη για τους Έλληνες. Και αυτό γιατί εκτός του ότι αποτελούσε τη μέχρι τότε σοβαρότερη πρόκληση για την επανάσταση, το ασκέρι του Δράμαλη ήταν ταυτόχρονα μια έμμεση παραδοχή του οθωμανικού κράτους ότι βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Και η αναγνώριση του καθεστώτος εμπολέμου αποτελούσε εκείνη την περίοδο τη βασική διπλωματική επιδίωξη της ελληνικής ηγεσίας.
«Δράμαλης Μαχμούτ Πασάς». Λιθογραφία του Τζιοβάνι Μπόγκι από το λεύκωμα με 24 πορτραίτα Ελλήνων και Οθωμανών αξιωματούχων που έδρασαν κατά την Ελληνική Επανάσταση (Παρίσι, 1826).
Επιμέλεια
Δρ. Γιώργος Ρήγας, μέλος της Ερευνητικής Ομάδας «ΚΑΛΑΜΑΤΑ 1821 - Δρόμοι Ελευθερίας»
Comments